co można robić w szkole

Szkolna świetlica zapewnia opiekę najmłodszym uczniom. Dzieci z klas I-III spędzają w niej czas po lekcjach i w razie potrzeby również przed ich rozpoczęciem. Świetlica w szkole jest Pierwsze oddziały przygotowania wojskowego uruchomione zostały w roku szkolnym 2020/2021 i sukcesywnie co roku tworzone będą kolejne. Równolegle do OPW, aż do roku 2024, kontynuowane są Certyfikowane Wojskowe Klasy Mundurowe, które stopniowo będą wygaszane. W roku szkolnym 2022/2023 i 2023/2024 (dla techników) realizowana jest Wszystko zależy od indywidualnych preferencji i zainteresowań. Poniżej kilka przykładów, z czego można wybierać: Przedłużanie paznokci: żel, akrylożel. Instruktor praktycznej nauki zawodu. Pomoc nauczyciela przedszkola. Kadry, płace, ZUS. Terapia zajęciowa. Excel dla początkujących. Ozdoby okazjonalne. Psycholog szkolny. Aby podjąć pracę jako nauczyciel psycholog, trzeba spełnić dwa warunki: ukończyć studia magisterskie na kierunku psychologia oraz posiadać przygotowanie pedagogiczne. Rolą psychologa szkolnego jest świadczenie pomocy psychologicznej dla uczniów, nauczycieli i rodziców. W Szkole w Chmurze współpracuję z marketingiem i od prawie 2 lat opiekuję się redakcją „Z głową w Chmurze”. Młodzi redaktorzy sprawili, że odkryłam, że można być dumną nie tylko ze swoich dzieci, ale i tych zupełnie obcych. Ale na co dzień jestem przede wszystkim dumną mamą chmurowego maturzysty i chmurowej siódmoklasistki. Danke Das Ich Dich Kennenlernen Durfte Sprüche. 1. Obowiązek zamiast zachęty Przekraczając szkolne mury czasem słyszy się słowa „to teraz koniec zabawy, teraz będziemy pracować!”. Szkoła i nauka są obowiązkiem – sprawdziany, kartkówki, zadania domowe są obowiązkowe! Uczeń ma obowiązek uczęszczać na lekcje, nawet jeśli są śmiertelnie nudne. Czasem wręcz ma się wrażenie, że słowo „obowiązkowy” zwalnia z prowadzenia zajęć „ciekawych i interesujących”. Bo przecież uczeń i tak musi w nich uczestniczyć, czy tego chce, czy nie. Tymczasem wiele dobrego można zdziałać, gdy dzieci chcą się uczyć, a nie muszą. „Naszym odkryciem po przejściu na ED (edukacja domowa) jest miłość do historii. Nudne lekcje, słabe oceny – tak wyglądał obraz z zeszłego roku. W tym odkrywamy ciekawe opowieści z dawnych czasów. Syn z chęcią sięga po lektury i z wielkim zaangażowaniem opowiada nam, czego dowiedział się z kolejnej książki. Każdego dnia jego entuzjazm do poznawania nowych rzeczy (nie tylko z historii) utwierdza nas w słuszności podjętej decyzji” – mówi mama ucznia klasy piątek szkoły podstawowej. 2. Zadania domowe Sprawa zadań do domu dzieli rodziców. Część uważa, że to sposób na naukę obowiązkowości i systematyczności, cześć jednak stwierdza, że to szkoła jest miejscem na naukę i coś jest nie tak, jeśli nauka staje się rutyną również w domu rodzinnym. „Gdybyśmy chcieli uczyć dzieci w domu, przeszlibyśmy na Edukację Domową” – mówią niektórzy rodzice. Przeczytaj: Nie dajmy się zadaniom domowym! 3. Oceny zamiast informacji zwrotnej Choć zmiany w ustawie oświatowej dopuszczają stosowanie oceny opisowej na praktycznie każdym etapie edukacji, niewielu nauczycieli ją stosuje. Wymaga to dużo więcej pracy oraz stosowania narzędzi, które pozwolą na przekazanie uczniowi rzeczowej informacji, zamiast „staraj się bardziej” albo „stać cię na więcej”. Ocena cyfrowa nie daje żadnej informacji o tym, co poszło dobrze, a nad czym (i jak) można jeszcze pracować. Często niesie ze sobą rozgoryczenie i poczucie krzywdy, oraz (niestety) odbiera prawo do uczenia się na błędach. „Pierwsza ocena naszego syna to 2. z kartkówki w drugim tygodniu września. On nie wie dlaczego dostał taki stopień, a niechęć do chodzenia do szkoły wzrasta z każdym dniem i każdą nową oceną”. – mówi mama chłopca z klasy czwartej. Przeczytaj: System ocen i wyczerpujących prac domowych – realia w polskiej szkole w najmłodszych klasach 4. Budowanie autorytetu na strachu zamiast mentorstwa Z radością możemy czytać i słuchać wielu miłych opowieści o nauczycielach – partnerach, którzy potrafią słuchać, przyznać się do błędu, a przede wszystkim zarażać pasją. Jednak nie mniej (a raczej więcej) jest historii smutnych: o krzyku, stawianiu do kąta, często krzywdzących i niewybrednych komentarzach, szantażowaniu, a także innych prostych i „skutecznych metodach” pracy z dziećmi. „Już sam fakt stosowania przez Panią czerwonego długopisu wywoływał w mojej córce lęk. Choć nie umiała jeszcze czytać i nie wiedziała co jest tam napisane, bała się pokazać zeszyt, bo obawiała się, że nie będzie to miła wiadomość.” – opowiada mama pierwszoklasistki. [reklama id=”68990″] 5. Dyscyplina Czasem można odnieść wrażenie, że w niektórych szkołach uczeń musi otrzymać zgodę na oddychanie. Czytając regulaminy szkolne czy klasowe wydaję się, że uczęszczają tam roboty a nie kilku-, kilkunastoletnie dzieci. Oczywiście zrozumiałe są potrzeby zachowania stosownego bezpieczeństwa, kultury osobistej i współżycia społecznego. Ale szkoła to jednak nie wojsko, dzieci potrzebują ruchu (swobodnego, nie tylko organizowanych zabaw w ramach lekcji wychowania fizycznego), głośnego śmiechu i swobodnej rozmowy. Poza systemem szkolnych kar, można tez znaleźć takie kwiatki jak „karne kartkówki” jako środki dyscyplinujące „mające na celu wyciszenie i skupienie” (pytanie: kogo?). Powszechne jest również stosowanie odpowiedzialności zbiorowej pod hasłem „klasa była niegrzeczna”, więc klasa nie wyjdzie na spacer albo klasa napisze wspomnianą kartkówkę. „Moja córka należy do tych spokojnych, wręcz cichych dzieci. Już kilka razy pytała mnie, dlaczego dostaje karę za coś, czego nie zrobiła. Chłopcy uderzali się po głowach workami ze strojami na w-f i nie ustawili się w pary na czas, więc cała klasa dostała uwagę z zachowania. I co ja jej mam powiedzieć?” – pyta mama uczennicy klasy czwartej. Przeczytaj: Dyscyplina w szkole – posłuszeństwo czy samokontrola 6. Rywalizacja zamiast współpracy Nikogo już nie dziwi nieskończona ilość konkursów szkolnych. Najlepsza praca plastyczna, najwięcej przeczytanych książek, największa ilość punktów w konkursie matematycznym, przyrodniczym, językowym. Od pierwszej klasy jest podsycana rywalizacja pod hasłem „pracy na własny rachunek”, porównywanie uczniów „na tle klasy”, wyróżnienia dla najlepszych. Wszechobecność standaryzowanych testów zdecydowanie zaburzyła swobodny rozwój talentów i umiejętności współpracy. Liczy się efekt indywidualny, a praca grupowa nadal pozostaje niedoceniana. 7. Źle zorganizowana przestrzeń pozalekcyjna Klasy 1-3 szkoły podstawowej mają prawo do korzystania ze świetlicy szkolnej. To miejsce, które ma być szkolną przestrzenią czasu wolnego, gdzie dzieci mogą nie tylko się wspólnie bawić, ale popracować w ciszy z podręcznikiem. Niestety, te aktywności nie zawsze daje się zrealizować. „Świetlica jest przepełniona, być może ze względu na nieszczęsną reformę i dużo pierwszaków. Jest bardzo głośno, a tak zwaną „cichą świetlicę”, gdzie chętni mieliby czytać książki czy odrabiać prace domowe, zorganizowano tuż obok tej zwyczajnej, więc o ciszy można tylko pomarzyć. Z drugiej strony dzieci, które potrzebują przestrzeni do wyszalenia się, ze względów bezpieczeństwa nie mają takiego miejsca, a nie ma możliwości, aby ktoś zabrał ich na salę gimnastyczną. W niektórych szkołach powstają „sale zabaw”, ale nie jest to jeszcze powszechne” – opowiada mama drugoklasisty. 8. Etykietowanie uczniów Pilne dziewczynki, niegrzeczni chłopcy, uczeń z deficytami, leń, itd. Kiedy już przyklei się komuś łatkę, najczęściej trudno ją odkleić. Już sam fakt nazwania szkolenia „Komunikacja z trudnym uczniem” jasno pokazuje, jak traktowane jest wyzwanie stawiane przed nauczycielem. Takie etykiety to jak samosprawdzająca się przepowiednia. Jeśli nie oczekujemy od dziecka niczego dobrego, bo to „trudny uczeń”, nie ma co oczekiwać po nim zmiany postawy. 9. Presja zajęć dodatkowych W klasie trzeciej pojawia się „sprawdzian trzecioklasisty” w szóstej „sprawdzian szóstoklasisty”, zazwyczaj łączą się z tym dodatkowe (czasem nazywane wręcz obowiązkowymi) zajęcia przed lub po lekcjach objętych podstawą programową. Dodatkowo dobrze byłoby jeszcze brać udział w kółkach zainteresowań, sks no i przygotowaniu do konkursów przedmiotowych. Lista laureatów tak dobrze prezentuje się na stronie szkoły. Choć dla wielu rodziców bogaty wachlarz zajęć dodatkowych stanowi atut szkoły, niektórzy mają zgoła odmienne zdanie. „Mój syn chodził tylko na jedne zajęcia sportowe po lekcjach. Od pewnego czasu mówi, że Pani go co chwilę pyta, dlaczego nie był na zajęciach przygotowujących do sprawdzianu. A on w tym czasie woli pobawić się z kolegami klockami. Nie ma problemów z nauką, nie widzę powodów, dla których ma dodatkową godzinę spędzać nad rozwiązywaniem zadań.” – mówi mama trzecioklasisty. 10. Kontakt z nauczycielem Szczególnie w klasach 1-3, gdy nauczyciel spędza z dzieckiem większą część dnia, przydatny jest stały „kanał kontaktowy”. Oczywiście higienicznym jest oddzielanie pracy zawodowej od czasu rodzinnego, jednak postawa niektórych nauczycieli mówiąca „po pracy jestem osobą prywatną, proszę się ze mną kontaktować w godzinach dyżurów w szkole” nie ułatwia współpracy. W niektórych szkołach działają e-dzienniki, w innych tradycyjne dzienniczki czy zeszyty korespondencji. Niektórzy nauczyciele tworzą specjalne adresy mailowe na potrzeby kontaktu z rodzicami. Dla rodzica pracującego na klasycznym ośmiogodzinnym etacie, kontakt „w godzinach dyżurów” jest praktycznie niemożliwy, gdyż są to często pory w środku dnia. „Nauczyciele mojego syna wielokrotnie wzywali nas, rodziców, na spotkania dotyczące jego zachowania i pracy na lekcjach. Bardzo ciężko było nam wytłumaczyć, że ani ja, ani mąż nie możemy przyjechać do szkoły na godzinę 12 ani 14 i nie wynika to z naszego braku zainteresowania dzieckiem czy próbą utrudniania pracy szkole. Po prostu mamy swoje obowiązki w pracy. Uczestniczymy w zebraniach, jesteśmy pod telefonem, mailem. Proponowaliśmy spotkania po naszej pracy, ale nie spotkało się to ze zrozumieniem. Efekt jest taki, że na rozmowie pojawia się jedno z nas, które w wyznaczonym przez szkołę czasie może wyjść z pracy.” – opowiada mama piątoklasisty. Istnieje wiele szkół, gdzie współpraca uczeń – szkoła – dom rodzinny rozwija się świetnie i wszyscy są z niej zadowoleni. Ale to nadal rzadkość. Coraz więcej rodziców szuka alternatywnych dróg edukacji swoich dzieci. Motywują to zarówno potrzebami związanymi z jakością i formą nauki, ale również doświadczeniami wyniesionymi za szkół, na które przyszło im trafić. Nie ma takiego miejsca, które pasowałoby wszystkim i każdemu. Wybór – to kluczowa kwestia, nie tylko w edukacji. Cytaty pochodzą z rozmów autorki z rodzicami dzieci w wieku szkolnym, z różnych szkół – publicznych i niepublicznych. Odpowiedzi Xyyyui odpowiedział(a) o 16:38 Spac, obejrzeć serial, porysować, poszukać za oknem rzeczy typu różowy samochód czy ktos ubrany na zielono i sobie odznaczać, można cała listę zrobić, pooglądać ubrania czy jakieś rzeczy do kupienia, poszukać ciekawych miejsc w miejscu do którego jedziesz, wstąpić do maka na chwile, pooglądać tik toka, poszukać nowej muzyki która cie interesuje RTSK odpowiedział(a) o 16:37 Min: Zmieniać Tacie biegi i rozmawiać z nim o samochodach :P. Uważasz, że ktoś się myli? lub Co po szkole średniej? Jaką drogę wybrać po ukończeniu liceum bądź technikum – kontynuować naukę w szkole policealnej bądź na studiach czy lepiej znaleźć zatrudnienie? Wielu młodych ludzi zastanawia się aktualne, jakie dalsze kroki na ścieżce własnej drogi zawodowej podjąć. Odpowiedzią na wymienione powyżej pytania jest niniejszy artykuł. Na jego łamach przedstawiamy zalety kształcenia w szkole policealnej, wymieniamy korzyści, jakie zyskuje się, podejmując naukę na jednym z dostępnych kontynuowanie nauki po szkole średniej jest ważne? W wielu, choćby najbardziej podstawowych zawodach oraz ogłoszeniach o pracę odpowiednie wykształcenie stanowi jedno z pierwszych i najważniejszych wymagań kwalifikacyjnych. Rekruterzy, przeglądając nadesłane aplikacje kandydatów, wybierają spośród nich najlepsze kandydatury, odrzucając natomiast z góry tych kandydatów, którzy nie posiadają wymaganego w ofercie wykształcenia. Jak się więc okazuje, bez właściwych kwalifikacji oraz odpowiedniego wykształcenia kierunkowego można stracić szansę na atrakcyjną, dobrze płatną pracę. Aby takiej sytuacji zapobiec warto budować swoje doświadczenie, poszerzać posiadane kwalifikacje i zdobywać nowe, praktyczne umiejętności. Krokiem do zdobycia odpowiedniego wymaganego przez potencjalnych pracodawców wykształcenia jest kontynuowanie nauki po szkole absolwentami szkół średnich oraz maturzystami stoi możliwość wyboru pomiędzy dwoma, najpopularniejszymi drogami rozwoju. Pierwszą z nich stanowią studia kierunkowe – najpierw studia pierwszego stopnia (nadające tytuł licencjata bądź inżyniera, trwające od 3 do 3,5 lat), później drugiego stopnia – magisterskie uzupełniające (nadające tytuł magistra – trwające 2 lata) lub – w przypadku wybranych kierunków – jednolite magisterskie (trwające 5 lat). Drugą z dostępnych opcji jest kształcenie w szkole policealnej dla dorosłych. W porównaniu do studiów nauka w tego typu placówce trwa krócej – od roku do dwóch lat – i kończy się uzyskaniem tytułu zawodowego technika bądź specjalisty w wybranej dyscyplinie czy dalszego kształcenia się w szkole policealnej Nauka w szkole policealnej daje słuchaczom możliwość rozwoju zawodowego i uzyskania pożądanego na rynku pracy wykształcenia. O ile na uczelniach preferowany jest akademicki (np. wykładowy) sposób przekazywania wiedzy, o tyle w szkole policealnej słuchacze kształcą – poza wiedzą teoretyczną – umiejętności praktyczne: zdobywają je, wykształcają, a następnie doskonalą – w efekcie czego zdobywają potrzebny im warsztat do wykonywania obowiązków na wybranym przez siebie stanowisku technika bądź specjalisty w danej policealna to placówka edukacyjna o wyjątkowo bogatej ofercie edukacyjnej. Wśród licznych możliwości kształcenia znaleźć można takie kierunki jak:technik masażysta,technik usług kosmetycznych,asystentka stomatologiczna,higienistka stomatologiczna,technik administracji,technik bezpieczeństwa i higieny pracy,technik archiwista i wiele z dostępnych kierunków kształcenia realizować można w jednym z trzech trybów nauki: dziennym, wieczorowym lub zaocznym, a uzyskanie uprawnień do wykonywania danego zawodu wsparte jest solidnym zapleczem organizacyjnym, zajęciami praktycznymi, prowadzonymi przez wysoko wykwalifikowaną kadrę nauczycieli teoretyków oraz praktyków. Co więcej, szkoły policealne starają się nieustannie dopasowywać swoją ofertę dydaktyczną edukacją do potrzeb rynku, stale zmieniających się trendów w edukacji dorosłych, a także do poziomu konkurencyjnym form kształcenia ( różnego typu kursów, warsztatów i szkoleń).Zaletą nauki w szkole średniej jest również to, że słuchacz – dorosły uczeń szkoły policealnej – posługując się legitymacją uczniowską, zyskuje uprawnienia do korzystania z licznych zniżek i rabatów (np. na przejazdy komunikacją miejską, na bilety wstępu na wydarzenia kulturalne, do kina, teatru itd.).Artykuł sponsorowany Na tak postawione pytanie pewnie można byłoby napisać wielotomowe dzieło. Takiego jednak pewnie nikt by nie przeczytał i powstałaby kolejna księga na półkę. Podczas 3 Kongresu Polskiej Edukacji na to pytanie próbował odpowiedzieć „świeży” absolwent liceum ogólnokształcącego, Arkadiusz Siwko. Na co zwrócił uwagę? Jak zaznaczył na wstępie, miał wiele pozytywnych doświadczeń ze swoją szkołą, które będzie miło wspominał. Jednak świetne wyniki były w dużej mierze zasługą osobistego uporu i dążenia do edukacyjnych celów, także poza szkołą. Oto kilka jego spostrzeżeń: - Szkoła nie pokazuje, jak można rozwijać się poza nią. - Szkoła nie wspiera tych, którzy umieją więcej. Siłą rzeczy koncentruje się na tych z deficytami. - Szkoła za mało kształtuje umiejętność współpracy w grupie. - Za bardzo skupiamy się na tym, jak zrealizować program, a nie jak zdobyć wiedzę z różnych źródeł. A przecież uczymy się przez całe życie. Potrzebujemy umieć uczyć się po szkole. Tego szkoła nie uczy. - Niestety, szwankuje też przygotowanie nauczycieli – nie wszyscy moi nauczyciele byli dobrze przygotowani do zajęć, zauważył Siwko. - W ogóle trudny jest dostęp do nauczyciela w szkole. To uczeń jest przypisany w polskiej szkole do nauczyciela, a nie nauczyciel do ucznia. A przecież to szkoła podobno jest dla ucznia. - Szkoła zbyt często daje uczniom rybę, a nie wędkę. Nie pokazuje, w jaki sposób powinien się rozwijać i jak realizować pasje. Ukryte talenty i pasje ma przecież każdy młody człowiek. Pełna wypowiedź Arkadiusza Siwko dostępna jest w YouTube (od 7:47): Oczywiście nad tymi kilkoma spostrzeżeniami można przejść ze wzruszeniem ramion. Szkoła przecież ma misję. „My to przecież robimy, Panie”. Nauczyciele niosą kaganek oświaty. Każdemu niosą, więc siłą rzeczy musi być każdemu po równo tak samo. Niestety zbyt często w naszej szkole i kózka musi się nauczyć pływać, a zając fruwać – jak to w tej bajce duńskiej było… (Notka o autorze: Marcin Polak jest twórcą i redaktorem naczelnym zajmuje się edukacją i komunikacją społeczną, realizując projekty społeczne i komercyjne o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Jest również członkiem grupy Superbelfrzy RP). Jeśli jesteś taki jak my lub wszyscy; typowy nastolatek, który zwykle męczy się siedząc na nudnych wykładach, to pewnego dnia absolutnie włożysz wysiłki w poszukiwaniu pomysłów na „co robić, gdy nudzi się w klasie.”I wiesz co? Tutaj mamy dla Ciebie dobrą wiadomość – jest zwykły dzień, ta sama zwykła lekcja, a nauczyciel przedmiotu nawet nie jest gorący. Próbowałeś to ukryć, ale jakimś cudem nauczyciel wszedł, zanim wyszedłeś. Co teraz?, nie możesz się skoncentrować, jesteś śpiący, a nauczyciel ma już na ciebie oko, ponieważ nie zaliczyłeś tak dobrze w danym temacie. masz tyle w głowie, plan ucieczki, kilka żartów lub gagów do zrobienia na nauczyciela, trochę jedzenia lub parzenia kawy, a nawet plany przejęcia władzy nad światem i zakończenia tej codziennej nędzy i niewolnictwa klas i zadań domowych., cóż, możemy Ci pomóc, ale nie w przejmowaniu świata, ponieważ nie jesteśmy prawicową grupą terrorystyczną, ale w rzeczywistości możemy pomóc ci łatwo przezwyciężyć nudę za pomocą narzędzi, które masz w pobliżu lub w ręku. oto krótka lista, którą zrobiliśmy w czasie naszej nudy i naszych czasów szkolnych. zabawne rzeczy, które możesz robić, gdy nudzisz się w klasie #1 rzucaj rzeczami rozejrzyj się i zobacz, jakie lekkie rzeczy masz wokół i rzuciłeś je znajomym, podczas gdy twój nauczyciel jest nieświadomy., #2 Blow booger Blow booger przez słomkę na kogoś do żartowania. #3 Graj głupią udawaj, że masz poważne pytanie dotyczące tematu, Podnieś rękę, aby zyskać atrakcyjność nauczyciela, a teraz po prostu powiedz, że zapomniałeś o tym, co miałeś na myśli. #4 Pass notes Jeśli chcesz, aby ktoś dołączył do twojej załogi, aby zakneblować nauczyciela, przekaż notatki, aby je dołączyć. #5 narzekanie Zacznij narzekać na kogoś, kogo nienawidzisz w swojej klasie. #6> przeszkadzaj klasie, żebyś mógł zostać wyrzucony z klasy., Krzycz i powiedz, że widziałeś coś nienaturalnego, jak UFO. #7 Obserwuj okno lub po prostu wyjrzyj za okno i ciesz się scenerią. #8 zdrzemnij się uwierz mi, spanie w klasie jest najlepszą rzeczą, a relaks, jaki może dać ci ławka, nie może nawet o nim pomarzyć. #9 Tatuaż sobie weź długopis i zrób tatuaże na dłoni., #10 Doodle zacznij rysować w swoich podręcznikach; jest to najlepsze miejsce do rysowania, ponieważ ma mniej miejsca na eksperymentowanie i ma już kilka zdjęć, na których możesz spróbować improwizować. #11 Plan pierdzenia krzycz kto pierdzi, albo po prostu daj się odprężyć i wypuść ten gaz, PIERDŹ sam. #12 naśladuj naśladuj swojego nauczyciela. #13 poproś o pójście do toalety poproś o pójście do toalety i przyjdź późno po zakończeniu zajęć., #14 wykradnij wykradnij marker lub kredki z tablicy, aby nauczyciel albo musiał wyjść, a Ty możesz uciec, albo sam się zgłoś do wyjścia i nie wracaj. #15 Kick items nie prosimy Cię tylko, abyś oszalał i zaczął kopać wszystko, co stanie Ci na drodze i grać Hulkiem, a raczej po prostu wykopać przedmioty z kosza pod czyjeś krzesło, siedząc przed tobą., #16 spróbuj zwrócić uwagę Cóż, jeśli próbowałeś wszystkiego i nic nie działa, po prostu staraj się zwracać uwagę i skoncentrować się na zasypianiu. #17 wyobraź sobie związek wyobraź sobie związek ze swoją sympatią z klasy lub po prostu patrz na nią jak na dziwaka. #18 zrób plakat zrób plakaty na nadchodzące wybory w szkole. #19 praktyka zespołu powiedz nauczycielowi, że zbliża się praktyka zespołu i musisz się pilnie pojawić., #20 Słuchaj muzyki włóż słuchawki przez kurtki do jednego z uszu i słuchaj muzyki. #21 planuj oszukiwanie planuj, jak wprowadzić cheaty lub ukryć sztuczki na nadchodzące egzaminy. #22 rzucaj papierowe kulki wykonaj papierowe kulki i wrzuć je do kosza na śmieci. #23 jedz ukryj się pod stołem i jedz w szczelinach. Możesz również polubić: co robić, gdy nudzisz się w nocy?, #24 Rozwiąż zagadkę Rozwiąż zagadkę w swoim notatniku. #25 Zagraj w xoxo Zagraj w xoxo w notebooku z przyjacielem lub samemu. #26 False play the answer mimo, że wiesz, poprawne odpowiedzi po prostu fałszują je celowo i starają się zrobić to zabawnym. #27> co kilka minut pytaj nauczyciela o wodę., #28 Użyj swojej supermocy spróbuj pracować nad swoimi supermocami, takimi jak moce psychiczne lub uwalnianie sieci ręką, lub po prostu spróbuj poruszać rzeczy swoim umysłem. #29 Throwball rzucaj piłkami po pokoju znajomym. #30 planuj dekoracje klasowe zwróć uwagę na dekoracje potrzebne w twojej klasie. #31 rób śmieszne odgłosy rób śmieszne odgłosy i pozwól wszystkim się śmiać, gdy nauczyciel cię bije., #32 Beatbox gdy klasa jest cicha, zacznij beatbox i bądź najfajniejszym facetem w swoim pokoju. #33 lataj samolotem wyobraź sobie wojnę i zacznij wyobrażać sobie siebie jako pilota i tak, jakbyś latał samolotem. #34 Bang on the table albo bang on the table or the inner side of the desk and put your head on the counter to hear the best out of it. #35 używaj slangu celowo używaj języka slang przed nauczycielem lub odpowiadaj na nie w sposób gangsta., #36 Make a paper plane Make paper plane and fly them across the classroom. #37 zrób origami zrób zabawne rzeczy z papieru-jak zwierzęta i ptaki. #38 Make games out of paper Make fun-filled origami games out of the usually ruled papers. #39 stukaj w buty stukaj w buty i graj w rytm lub po prostu graj w stukanie nogami i rękami. Udawaj, jakbyś grał na perkusji. #40 uwodzicielskie Lizanie wylizuj stacjonarne przedmioty z pudełka papierniczego w uwodzicielski sposób., #41 zjedz swój stacjonarny Przegryzaj ołówki lub długopisy, które sprawiają, że nauczyciele marszczą się i pełzają, aby można ich było wykopać. #42 Zagraj w rock-paper-scissors Zagraj w kilka gier, takich jak rock paper scissors lub cricket by your hands z przyjaciółmi siedzącymi obok nich. #43 przeczytaj książkę spróbuj przeczytać książkę lub rozwiązać zadanie, które czekało od dłuższego czasu. #44 krzycz dalej krzycz „dalej” naprawdę głośno, gdy nauczyciel wchodzi do klasy. #45 Rysuj Rysuj lub pisz rzeczy na biurku., #46 poproś o zwrot pieniędzy poproś nauczyciela o zwrot pieniędzy. #47 gra Stare zamiast być człowiekiem i wpatrywać się w oczy dziewczyny, wpatruj się w obiekt w dowolnym miejscu, aby wkurzyć swojego nauczyciela. #48 przeszkadzaj osobie obok ciebie rozpraszaj osobę siedzącą obok zadawaj jej głupie pytania lub po prostu nuć piosenkę. #49 dyskutuj o zakłóceniu zadzwoń do nauczyciela i powiedz mu, że przeszkadzasz bez powodu. #50 żuj gumę żuj gumę głośno podczas wykładu., #51 denerwuj swojego nauczyciela gdy nauczyciel prosi Cię o odpowiedź na pytanie, zignoruj kilka razy, a następnie wstań i wyjdź z klasy. Ten jest zalecany dla nauczyciela, który celowo kazał ci siedzieć na letnich zajęciach. #52 rozpocznij dyskusję wstań i rozpocznij debatę na dowolny przypadkowy temat, aby odwrócić uwagę klasy i nauczyciela. #53 Ucz się, twój nauczyciel zawsze jest słaby punkt, który każdy ma, przecież nawet twój nauczyciel jest człowiekiem., Więc przestudiuj jego zachowanie i poszukaj miękkiego miejsca lub kogoś w klasie, kto będzie przydatny podczas denerwowania lub żartowania z nauczycielem. #54 wykonaj sztuczkę z pinami chwyć kilka agrafek i zrób coś przeciwnego do tego, co nazwali. Przekłuj je w pierwszej warstwie ciała na palcach. Przestraszyć swojego nauczyciela, używając kilku kropli koloru, jeśli masz go przy sobie. #55 Koci przekręt podczas wykładu Wydaj dźwięki kota niższym głosem lub wydaj inne odgłosy zwierząt i spróbuj to zrobić, gdy nauczyciel będzie na ciebie czekał., #56 trzymaj żarówkę trzymaj żarówkę nad głową, jeśli masz ochotę odpowiedzieć na pytanie. #57 zaproś na fałszywą imprezę wstań z miejsca i zacznij rozdawać puste strony, mówiąc, że jest to zaproszenie na imprezę, na pewno nie u Ciebie. I pamiętaj, aby zapytać ludzi, że pusta strona powie Ci szczegóły strony tylko wtedy, gdy ją spalisz. Czy to nie fajny pomysł, żeby zrobić psikus swoim przyjaciołom? Aby uzyskać więcej takich kreatywnych pomysłów kliknij tutaj., #58 baw się mięśniami wykonuj ćwiczenia i wykonuj ćwiczenia na siłowni w godzinach zajęć i w klasie. #59 połóż poduszkę na biurku połóż poduszkę na biurku i jeśli ktoś poprosi o jej zdjęcie, powiedz mu, że biurko jest zbyt sztywne i trudne do spania. #60 zapytaj nauczyciela zapytaj nauczyciela, czy wierzy w duchy. #61 rozpocznij rewolucję wykrzykuj pieśni z czasów wojny światowej lub starych wojen Wikingów. Udawaj, że zaczynasz rewolucję, aby zmienić system w szkole., #62 udawaj, że łowisz mimo, że nie masz wędki, po prostu udawaj, że łowisz w klasie, rzucając haczyk w stronę ludzi lub uczniów i ciągnąc ich w Twoją stronę. Możesz nawet spróbować tego na swoim nauczycielu. #63 Uwaga czasami może się wydawać szkodliwa, ale jest też zabawna. Więc cokolwiek robisz, słuchaj swojego złego umysłu lub słuchaj swojej psychicznej jaźni ukrytej głęboko w sercu, po prostu nie krzywdź nikogo ani siebie. Ponieważ liceum czy studia są jak Vegas, a co się dzieje w Vegas, zostaje w Vegas.,

co można robić w szkole